Op 15 oktober ga ik (Mark) proberen mijn motorrijbewijs te halen en het motorvirus is al onder de leden. Anna en Maarten zijn ook al besmet. Anna wil straks niets liever dan bij papa achterop en op haar 18 samen met papa motorrijden. Van Maarten dachten we dat ie zou schrikken bij het horen van een Harley maar die zijn wat hem betreft ook goedgekeurd, wat een lol die herrie, hij schatert het uit van het lachen! Twee petrolheads in de dop!
Op 6 september was het Dia di Bonairu. Een groep bikers is van Aruba overgekomen om hier met hun motor mee te rijden in de bikersparade. De groep nOs cu nOs, Relaxxx Papi Tey!!! heeft een aantal erg mooie bikes meegenomen naar Bonaire.
Wat is het elke keer dat we hier komen toch opvallend dat we het gevoel hebben thuis te komen. Vanaf het moment dat je van het vliegveld terugrijdt naar het huis van Bert en Anja voel je je thuis! Alles voelt vertrouwd, je hebt net een perfecte reis achter de rug met 2 kids en je bent onderweg naar een heerlijke stek om weer 12 dagen te mogen verblijven. Bonaire verwelkomt je met een heerlijk zwoele temperatuur met een verfrissend windje, verse frisse lucht en een mooie lucht van de zon die al een half uurtje onder is. We zijn er weer!
De eerste week zit er al weer op, de tijd vliegt maar we hebben ook al best veel ondernomen. BBQ-en met Walter en Marion, JibeCity, tweemaal naar het park (eenmaal lange en eenmaal korte route), Anna en Daniëlle naar de kapper, vliegtuig spotten met Anna, rondritten langs de zoutpannen, de toeristische route langs de westkust, Rondje Gotomeer…. maar gelukkig ook tijd om te hangmatten, zwemmen en dobberen in het zwembad en heel veel tijd om heerlijk te genieten van ons gezinnetje.
Rond deze tijd van het jaar is het een aantal graden warmer dan de rest van het jaar, mensen die hier wonen klagen over de warmte maar we moeten zeggen dat de warmte ons best wel meevalt. Wij vinden het best wel te doen als je een beetje uit de zon wegblijft en de schaduw en wind opzoekt. Mijn iPhone denkt er anders over, die vindt het hier regelmatig te warm (als ie aan het filmen is).
Zoals gezegd zijn Anna en Daan op dinsdag naar Anke’s siccors geweest en hebben zich daar een zomercoup laten aanmeten. We kregen meteen een handige tip voor het haar van Anna waardoor het kammen van haar haar nu een fluitje van een cent is geworden!
Anna kreeg van Anke een mooi roze vlecht, ze was helemaal in haar nopjes!
Het park (Washington Slagbaai) blijft wat ons betreft het mooiste stuk van Bonaire, elke keer weer ziet het park er anders uit door droogte of juist perioden van veel regen.
De kids vermaken zich opperbest, hoe meer kuilen in de weg hoe beter en hoe harder er in stereo wordt geschaterd vanaf de achterbank! Ons favoriete strandje is en blijft Wayaka II, tot een uur of half 1 kun je daar lekker in de schaduw genieten en op een rustige dag is er niemand anders die je stoort. Het hele strand en baai voor je zelf alleen, heerlijk!
Maarten moest nog een beetje wennen aan het zitten op het strand met zand tussen je billen en golven om je heen.
Op JibeCity is het altijd genieten, vaak zijn er kindjes waar Anna mee kan spelen.
Anna houdt van JibeCity, soms kan ze lekker in zichzelf dagdromen.
Thuis, in en om het zwembad is het ook heerlijk genieten.
Op de terugweg van JibeCity komen we meestal langs het vliegveld. Met een beetje goede timing zie je de KLM en andere vliegtuigen binnenkomen. Je kunt ze bijna aanraken, zo laag vliegen ze over!
De MD-11 van de KLM komend van Curaçao.
We sluiten deze post af met een stukje natuur, een erg mooie bolcactus die we tegenkwamen tijdens het rondje Goto-meer.
Maandag zijn we nog en keer het park ingereden en zijn bij het Wayakà gaan zwemmen. De eerste 2 uur waren we er helemaal alleen, wat een fantastische plek! Daarna kwam er een groep van ongeveer 15 duikers en was het gedaan met de rust. Wat een goede voorbereiding hadden die Amerikanen getroffen. Ga je een uur rijden naar deze duikstek en dan vergeet je je wetsuit mee te nemen, tenminste dat maakten we op uit het Amerikaanse geschreeuw van een man langs de kant tegen zijn “wife” die al in het water stond. Weer een ander was vergeten zijn fles open te draaien en moest na kopje onder te zijn geweest aan de buddy vragen of hij de fles wilde opendraaien. Weer een ander stond al een kwartier in het water te wachten met automaat in de mond tot de anderen ook het water inkwamen.
Erg goed georganiseerd en voor ons best wel vermakelijk om te zien, wat een prutsers. Blijkbaar konden ze onderwater ook niet goed in een lekker ritme komen, na een half uurtje kwamen ze allemaal alweer boven en gingen zich klaarmaken voor een tweede duik.
Anna bij mama op de rug tijdens het snorkelen.
Na een paar uurtjes vielen de oogjes van Maarten en Anna dicht, lekker slapen op het strand in de schaduw van de rotswand.
Tijdens het snorkelen heb ik (Mark) de onderwatercamera maar weer eens uitgeprobeerd. Hieronder wat foto’s van de vissen die ik tegenkwam.
Midnight Parrotfish
Rainbow Parrotfish
en deze flounder
Daarnaast nog een viertal kleine squids gezien, helaas zijn de foto’s daarvan niet scherp. We hebben erg genoten van dit strandje en hopen er nog veel vaker te mogen komen.
Op onze laatste dag zijn we druk bezig geweest met koffers pakken, auto’s wassen, hebben we oma Mieke nog even op de koffie gehad en hebben we nog even een paar uurtjes genoten van het zwembad. De maan was in de felle blauwe lucht goed te zien en gelijktijdig was rond de zon een halo te zien. Erg mooi om te zien, helaas kon ik beiden niet op 1 foto vastleggen.
Voordat we naar het vliegveld gingen zijn we nog even bij Natalya langsgereden om afscheid te nemen en om wat spullen uit de koelkast af te geven. Op 3 april om 19.40 uur Bonaire tijd vlogen we terug naar Nederland met de KL0764, de Anna Pavlova (McDonnell Douglas KLM MD11 PH-KCH).
Maarten heeft bijna de gehele terugvlucht geslapen, Anna maakte een lekker bedje op de grond en heeft daar een aantal uur geslapen. Vliegen gaat met de kids gelukkig erg goed. Anna vindt de stewardessen erg interessant en banjert ze vrolijk achterna en helpt waar nodig.
Op woensdag 4 april om 10.20 uur zijn we geland op Schiphol en ome Leon stond ons daar op te wachten. De vakantie zit er weer op. We hebben erg genoten en hopen snel weer terug te kunnen naar ons geliefde eiland.
